Περιγράφοντας την Πολεμική Τέχνη

Ένα συχνό φαινόμενο που συναντάω είναι η προσπάθεια κάποιων ανθρώπων να περιγράψουν το Αϊκίντο με κάποιες γενικές φράσεις, όπως «το Αϊκίντο είναι μία αμυντική πολεμική τέχνη» ή «είναι μία πολεμική τέχνη στην οποία χρησιμοποιείς τη επίθεση του αντιπάλου εναντίον του» και, άλλες αντίστοιχες γενικές δηλώσεις. Αν και οι δηλώσεις αυτές τόσο αληθείς όσο και αναληθείς σε κάποιο βαθμό, είναι επίσης και εξαιρετικά γενικές και θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τις περισσότερες πολεμικές τέχνες.

Οι πολεμικές τέχνες στον 21ο αιώνα

Κατ' αρχήν θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι οι περισσότερες πολεμικές τέχνες, όπως διδάσκονται σήμερα, προωθούνται με γνώμονα την αυτοάμυνα. Πολύ λίγοι δάσκαλοι πολεμικών τεχνών σήμερα θα πουν σε κάποιον πιθανό πελάτη / μαθητή, «Ξέρεις, εγώ εδώ θα σε μάθω να πλακώνεις κόσμο στο ξύλο». Ο καθημερινός άνθρωπος που αναζητά την εκμάθηση μίας πολεμικής τέχνης, το κάνει συνήθως για έναν από τους εξής λόγους:

1. Θέλει να κάνει κάποιου είδους σωματική άσκηση που ταυτόχρονα να βελτιώνει και τον έλεγχο του σώματός του
2. Θέλει να μάθει κάποιου είδους τεχνικές αυτοάμυνας στην απευκταία περίπτωση που του συμβεί κάτι στο δρόμο
3. Έχει γοητευτεί από τη φιλοσοφία και την έννοια του αυτοελέγχου μέσω της αυτοπειθαρχίας που συνοδεύει τις περισσότερες πολεμικές τέχνες.

Στη σημερινή εποχή, σπανίως κάποιος κάνει μία πολεμική τέχνη μόνο και μόνο για να μπορεί να δέρνει κόσμο και αντίστοιχα ο εκπαιδευτής που θέλει να προσελκύσει υγιή κόσμο για να διδάξει την τέχνη του μακροπρόθεσμα δεν πρόκειται να ισχυριστεί ότι σκοπεύει να εκπαιδεύσει ανθρώπους να ασκούν άσκοπη βία.

Η κατάσταση αυτή μας έχει οδηγήσει στο άλλο άκρο, στην έννοια της «αμυντικής» πολεμικής τέχνης. Η έννοια αυτή προωθείται, ανάμεσα σε άλλους λόγους, επειδή στη σημερινή κοινωνία, όπου η βία δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, είναι και πιο «πολιτικά ορθό» (δηλαδή «ακούγεται καλύτερα») να προωθήσει κανείς την έννοια αυτή από κάτι που εμπεριέχει, έστω και σε λανθάνουσα μορφή, την έννοια της επιθετικότητας.

Πολεμική τέχνη: ένα σύνολο πνευματικών και σωματικών δεξιοτήτων που αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον τεχνητής αντιπαράθεσης.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αμυντική πολεμική τέχνη. Κατά τη γνώμη μου, ο όρος είναι αντίστοιχος με τον όρο αμυντικό πιστόλι. Η πολεμική τέχνη είναι ένα εργαλείο, μία τεχνογνωσία χρήσης του ανθρωπίνου σώματος. Το αν η χρήση αυτή θα γίνει για αμυντικούς ή επιθετικούς σκοπούς δεν εξαρτάται από την πολεμική τέχνη, εξαρτάται από τους ανθρώπους που τη χρησιμοποιούν.

Το πρόβλημα με αυτό το φαινόμενο, ιδιαίτερα όσον αφορά το Αϊκίντο, είναι ότι αυτό έχει ως συνέπεια τον υποβιβασμό της εκπαίδευσης των επιθέσεων στη διάρκεια της προπόνησης. Αλλά περισσότερα για αυτό σε άλλο άρθρο.

Με Πολεμικούς Χαιρετισμούς,

Άγγελος Σκέμπρης