Εξετάζοντας τις εξετάσεις

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου για τα Κιου στο Αϊκίντο, ας δούμε λίγο τη διαδικασία των εξετάσεων, γιατί είναι κάτι το οποίο απασχολεί πολλούς ασκούμενους, άλλους σε μικρό και άλλους σε μεγάλο βαθμό.

Αρχικά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι πολλοί άνθρωποι που ασκούνται στο Αϊκίντο και μπαίνουν στη διαδικασία προετοιμασίας για να εξεταστούν για κάποιο κιου κατά κανόνα δεν έχουν «εξεταστεί» για κάτι μετά από την ολοκλήρωση της φοιτητικής ή μαθησιακής τους ζωής. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχολογική διαδικασία που συνοδεύει κατά κανόνα μία εξέταση δεν είναι στις πρόσφατες αναμνήσεις τους. Καθώς κατά κανόνα οι εξετάσεις - για οτιδήποτε - δεν είναι και η πιο ευχάριστη διαδικασία, το να ξαναμπαίνουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης δεν είναι και ιδιαίτερα ευχάριστο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν επιπλέον βαθμό άγχους, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται αντίστοιχα οι «επιδόσεις» τους.

Προετοιμασία για τις εξετάσεις

Για να αντιμετωπιστεί το άγχος αυτό, η καλύτερη λύση είναι η ίδια με τη λύση που προτείνεται και για τις εξετάσεις του σχολείου: Το να είναι κανείς καλά προετοιμασμένος. Ας δούμε τι σημαίνει αυτό.

Θα πρέπει αρχικά να θυμόμαστε ότι, τουλάχιστον στο Evolution Dojo, στις εξετάσεις δε χρειάζεται να δείξει κανείς πόσο «καλός» είναι. Οι εξεταστές περιμένουν να δουν:

1. Ότι μαθητής γνωρίζει ποια είναι η τεχνική (ονομαστικά και η αντίστοιχη κίνηση)
2. Πώς εκτελείται η τεχνική αυτή με έναν βασικό τρόπο, δηλαδή από ποια βήματα αποτελείται στην εντελώς απλή και θεμελιώδη μορφή της.

Σχετικά με την εκτέλεση της τεχνικής, ο μαθητής οφείλει να δείξει ότι:

1. Γνωρίζει πώς γίνεται η αρχική τοποθέτηση του σώματος (τάι-σαμπάκι), πιθανόν σε περισσότερες από μία μορφές (omote ή ura)
2. Ποια είναι τα βήματα που ακολουθούνται για την εκτέλεση της τεχνικής, με βάση ένα συγκεκριμένο «σενάριο» επίθεσης του ούκε
3. Πώς ολοκληρώνεται η τεχνική με ρίψη ή ακινητοποίηση.

Ο μαθητής οφείλει να μπορεί να δείξει καθαρά και τα τρία αυτά στάδια της τεχνικής. Αυτό σημαίνει ότι οι τεχνικές έχουν εκτελεστεί κατ' επανάληψη αρκετές φορές ώστε ο μαθητής να γνωρίζει τις σχετικές κινήσεις και να μπορεί να τις εκτελέσει κατά βούληση και χωρίς υποβοήθηση από κάποιον άλλον.

Και πόσο χρόνο χρειάζεται να μελετήσω;

Για τα χαμηλότερα κιου (6ο, 5ο ή 4ο), αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές έχουν ξεκινήσει την προετοιμασία τους τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες πριν την εξέταση, επαναλαμβάνοντας τακτικά τις σχετικές ασκήσεις μεταξύ τους, κατά προτίμηση υπό την επίβλεψη κάποιου από τους εκπαιδευτές ή ενός πιο προχωρημένου μαθητή. Για τους εξεταζόμενους των μεγαλύτερων κιου (3ο, 2ο ή 1ο), η ύλη είναι αρκετά μεγάλη και η προετοιμασία θα πρέπει να έχει ξεκινήσει τουλάχιστον έναν μήνα πριν.

Καλό είναι να σημειωθεί εδώ ένα πολύ βασικό σημείο: Τα ανωτέρω διαστήματα ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι ο μαθητής παρακολουθεί τακτικά τις προπονήσεις στα διαστήματα που μεσολαβούν ανάμεσα στις εξετάσεις. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της ύλης διδάσκεται κατά τη διάρκεια της κανονικής προπόνησης, όπου οι βασικές λεπτομέρειες της κάθε τεχνικής αναλύονται από τους εκπαιδευτές. Όταν έρθει η στιγμή της προετοιμασίας για την εξέταση, ο μαθητής το μόνο που έχει να κάνει είναι να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του και να μπορεί να δείξει συστηματικά αυτά που έχει ήδη εκτελέσει αρκετές φορές.

Άρα κάνουμε γινόμαστε καλύτεροι όταν περνάμε τις εξετάσεις;

Ένα συχνό σημείο τριβής ανάμεσα στους εκπαιδευτές και τους μαθητές είναι η παρουσία στις προπονήσεις που μεσολαβούν ανάμεσα στις εξετάσεις. Εδώ, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

1. Το νόημα της προπόνησης ΔΕΝ είναι η προετοιμασία για τις εξετάσεις. Το νόημα της προπόνησης είναι η βελτίωση της τεχνικής μέσω της αυτοπαρατήρησης. Αν ο μαθητής παρακολουθεί την προπόνηση με γνώμονα το να περάσει τις εξετάσεις, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι μετά από λίγο καιρό θα σταματήσει την εξάσκηση στο Αϊκίντο.
2. Δεν έχει κανένα νόημα να ζητάει να εξεταστεί ένας μαθητής που για οποιοδήποτε λόγο, όσο σοβαρός ή όχι και αν ήταν, δεν παρακολούθησε τις προπονήσεις που μεσολαβούν ανάμεσα στις εξετάσεις. Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο, οι εξετάσεις υπάρχουν για πρώτα από όλα για το μαθητή, για να γνωρίζει που βρίσκεται στο Δρόμο και ο Δρόμος είναι η προπόνηση. Δε θα αλλάξει τίποτα στην προπόνηση του μαθητή, είτε δώσει είτε δε δώσει εξετάσεις. Η επίτευξη των κιου δεν είναι ούτε αγώνας δρόμου ούτε παράσημο στη μάχη.

Ακόμα και αν ο μαθητής είναι αρκετά ικανός να περάσει τις εξετάσεις χωρίς προπόνηση ή προετοιμασία, εξακολουθεί να στερείται το βασικότερο στοιχείο που προσφέρουν οι εξετάσεις και η προετοιμασία μας για αυτές:

Τη βαθύτερη εικόνα του εαυτού μας όταν απαιτείται αυτοέλεγχος.


Με Πολεμικούς Χαιρετισμούς,

Άγγελος Σκέμπρης